Wdzięk, sam wdzięk tylko, w końcu nuży. Doznaje się potem prawdziwej ulgi, mając do czynienia z ludźmi pozbawionymi tego uroku, ale za to szczerymi.
![](https://cynicznyromantyzm.com/wp-content/uploads/2020/03/Wdzięk-sam-wdzięk-tylko-w-końcu-nuży.-Doznaje-się-potem-prawdziwej-ulgi-mając-do-czynienia-z-ludźmi-pozbawionymi-tego-uroku-ale-za-to-szczerymi..jpg)
Wdzięk, sam wdzięk tylko, w końcu nuży. Doznaje się potem prawdziwej ulgi, mając do czynienia z ludźmi pozbawionymi tego uroku, ale za to szczerymi.